Главная » 2014 Июль 11 » <<Հաղթական կամար>>
7:03 PM <<Հաղթական կամար>> | |
Երեկ երեկոյան ավարտեցի Էրիխ Մարիա Ռեմարկի <<Հաղթական կամար>> գիրքը, ու չանդրադառնալ գրքին, պարզապես չէի կարող: Գիրք, որտեղ ներառված են մարկային հոգու տարբեր գաղտնիքներն ու հույզերը:
Կյանքում քիչ բան կա, որ իր կարևորությունը երկար է պահպանում:
Գիշերն ամեն ինչ չափազանց է թվում:
Բա՞րձր: Ի՞նչը կարող է ավելի բարձր լինել: Միայն լռությունը: Լռություն, որի մեջ մարդ կտոր-կտոր է լինում, ինչպես անօդ տարածությունում:Ուրիշ ի՞նչ կարող է մարդը մյուսին տալ, բացի մի քիչ ջերմությունից: Եվ ի՞նչը կարող է դրանից ավելին լինել: Մեզ միշտ թվում է , թե օգնեցինք մարդուն, մինչդեռ նրանից հեռանում ենք այն ժամանակ, երբ նրա համար ամենածանր պահն է: Զղջումը աշխարհում ամենաանօգուտ բանն է: Մարդ ոչինչ չի կարող վերադարձնել, դա անհնար է: Ոչինչ առհասարակ հնարավոր չէ շտկել: Այլապես մենք սրբեր կլինեինք: Կյանքը նկատի չի ունեցել մեզ կատարյալ դարձնել: Ով կատարյալ է, նա պատկանում է թանգարանին: Մարդ...մի բան, որը կարող է ապրել, տառապել, երջանիկ լինել և...ավերել: Եթե մարդ ճշմարտության երեսին է նայում, դա դեռ չի նշանակում, թե նա ծանր չի տանում կորուստը: -Ինչքան շատ է մարդ մրսում, երբ մենակ է, նույնիսկ շոգ ժամանակ: Իսկ երկուսով՝երբեք: -Երկուսով նույնպես կարելի է մրսել: -Մենք երկուսով չենք մրսի: Սիրել ,նշանակում է ցանկանալ ինչ-որ մեկի հետ ծերանալ: Երբ ինչ-որ մեկը կա, առանց որի մարդ չի կարող ապրել: Դու անընդհատ իմ մտքում ես, ես քեզ հետ արթնանում եմ, և քեզ հետ պառկում քնելու: -Երջանկություն: Որտեղի՞ց է դա սկսվում և որտեղ վերջանում: -Երջանկությունը քեզանով սկսվում և քեզանով վերջանում է: Ես քեզ սիրում եմ: -Չէ՞ որ դու ինձ գրեթե չգիտես: -Դա ի՞նչ կապ ունի սիրո հետ: ![]() Հրաժեշտի ժամանակ ամենաճիշտ բանը գնալն է: Ես զգացի, որ դու այլևս կողքիս չես: Մրսում էի, կարծես քամի էր փչում: Ես սարսափից սառեցի: -Դու ինձ կարոտե՞լ էիր: -Այո, կարոտել էի: -Շա՞տ: -Շատ: Դու եկար ինձ մոտ, բայց չվերադարձար: Խանդում եմ ինչ-որ բան, որը ինձ չի վերաբերվում: Ես հասկանում եմ, որ մի օր, վերջապես, այս տառապանքները կանցնեն, սակայն դա նույնպես ինձ չի օգնում: Մի՜ խաբիր, մի՜ խաբիր: Միայն ճիշտն ասա, բայց բավական է մարդ ձեզ ճշմարտությունն ասի, դուք արդեն ուժ չեք գտնում այդ ճշմարտությունը տանելու: Ոչ մեկդ: Մնալ որպես բարեկամ: Բանջարանոց շինել հանգած զգացմունքների սառած լավայի վրա: Սերը մարդ չպիտի կեղտոտի բարեկամությամբ: Վերջը վերջ է: -Դու սիրու՞մ ես ինձ: -Սերն այստեղ այն բառը չէ: Այդ բառի տարողությունը չափազանց փոքր է: Դա ընդամենը մի աննշան մասնիկ է, ամբողջական գետից վերցրած մի կաթիլ, մի տերև՝ծառի վրա: Այս ամենը շատ ավելի մեծ է:
| |
|
Всего комментариев: 0 | |