Главная » 2014 Июль 18 » Իմ էժանագին հարստություն...
8:36 PM Իմ էժանագին հարստություն... | |
![]() ...Էլի մենակ եմ:
...Էլի պառկած եմ անկողնուս վրա ու փաթաթվել եմ մտքերի անվերջանալի կապոցով, ու այդ մտքերը դարդերս իրար են անում:
...Էլի հիշում եմ լավ ու բարի օրերս, համեմատում ներկայի հետ ու էլի հիասթափվում:
...Էլի գլորվում են արցունքները: Թաց այտերս խոնավությունից ասես սոսնձվում են բարձին, ու ինձ հետ պահում՝ չթողնելով դուրս գամ այդ անշունչ սենյակից, որ էլի ու ...էլի վատ հիշողությունների հորձանուտն է ինձ նետում:
...Էլի նայում եմ մեր նկարին, իմ ու քո, իմ «լայն օրերի ուրախացնող կեղծ ընկեր»...
Հա՜, էս արտահայտությունը մի անգամ ֆեյսբուքում եմ կարդացել ու մոտս ուժեղ տպավորվել է, մխրճվել է մեջս: Անգամ համակարգիչը միացնելուց եմ քեզ հիշում, որովհետև էս նախադասությունը դրել եմ էկրանի գլխավոր նկարին, ու ամեն անգամ կարդալով՝ դու ես անցնում մտքովս...
...Էլի մենակ եմ: Ես, այն պայծառ, շփվող ու մշտապես ժպիտը դեմքին աղջնակը, որ բոլորի հետ լեզու էր գտնում: Նա հիմա մենակ է... նրան լքել է իր ամենաթանկ հարազատը, լավագույն ընկերը: Նա, որ բացի այդ ընկերոջից ուրիշ ոչ ոք չունի, չունի անգամ ծնողներ, չունի բարեկամներ...հիմա արդեն էլ այդ միակ բարեկամին էլ չունի:
![]() Նա լքեց ինձ, լքեց հանուն հղփացած ու անդաստիարակ մի երիտասարդի, որն էլ շուտով, վստահ եմ, նրան է լքելու: Հա՜, հաստատ: Նրանք միասին ապագա չունեն: Նրանք անկախ մարդիկ են, անկախ իրարից...
Իսկ ես...ես ի՞նչ, ո՞ւմ եմ ես պետք, ում է պետք մեկը, որ իրենից բացի ոչ ոքի չունի: Ո՞ւմ եմ ես պետք, ո՞ւմ է նոր դարդ պետք...
Ես ծնվել եմ մենակ մնալու համար: Ես պիտի չծնվեի... ես ծնվել եմ լոկ մի չնչին ոչնչություն, մի մահկանացու ևս ավելացնելու համար մարդկային պատմությանը: Ես ծնվել եմ անօրինաբար: Ես չպետք է ծնվեի...
![]() Ու ես էլի մենակ եմ... մենակ՝ մտերիս հետ:
Այս փոշոտ ու մութ սենյակում, որը միակ բանն է, որ ունեմ...
![]() Մի բան էլ ունեի,
Բայց էլ դա էլ չկա...
![]() Լայն օրերիս ուրախացնող կեղծ ընկեր,
Հիմա ո՞ւր ես դու, արի՛, նեղն եմ ընկել...
![]() | |
|
Всего комментариев: 0 | |