3:46 PM Պետք չէր դառնալ պարապ մարդու խաղալիք | |
Այնուամենայնիվ տանել չեմ կարողանում հոգուս աշունը, իսկ ապա` ձմեռը, ձյունը, նրա սև փաթիլները: Ոչ ոք չբացահայտեց ինձ ակնհայտ մի բան` ձմեռը մեղք չունի, իսկ դրանք փաթիլներ չեն, այրված կամուրջների մոխիրն են, որոնք համակերպվել են ամենին, իսկ հիմա հանգիստ են ուզում: Ուզում են փարվել հոգուս անդունդին , սրտիս մոխրին կից, աչքերիս խորը խորքում: Արյուն է հոսում այդ խոնարհ աչքերից` ես արդեն ողբացել եմ իմ վերջին արտասուքը: Մտքերիս քաղցր շղարշն ես դարձել, տե´ս, աղոտ կսկիծով եմ հիշում քո դառը հոգու բովանդակությունը ամեն պարապ երեկո: Կարող էիր չդառնալ պարապ մարդու խաղալիք…: | |
|
Всего комментариев: 0 | |